Oceń. Jude Thorp z Oksfordu w Anglii, otrzymała druzgocącą informację w wieku 57 lat. U kobiety zdiagnozowano chorobę Alzheimera, która kojarzona jest głównie z osobami w podeszłym wieku. Kobieta w rozmowie z brytyjskim "Independent" ujawniła, że objawy choroby występowały kilka lat przed diagnozą. Thorp, która ma obecnie 59 lat

Ciąża bez objawów to ciąża, w której przebiegu brak tak oczywistych objawów, jak tkliwość piersi, mdłości, zatrzymanie miesiączkowania czy wymioty. W efekcie ciężarna może się dowiedzieć o tym, że jest w ciąży dopiero po wykonaniu testu ciążowego lub podczas wizyty u ginekologa. Kiedy możliwa jest ciąża bez objawów i czy stanowi ona powód do niepokoju? Podpowiadamy! Najważniejsze informacje: 1. Ciąża bez objawów – z czego może wynikać 2. Ciąża bez objawów – czy to oznacza, że płód rozwija się nieprawidłowo 3. Ciąża bez objawów – czy to to samo co ciąża pozamaciczna 4. Ciąża nierozpoznana, ciąża wyparta – co oznaczają te pojęcia Ciąża bez objawów – z czego może wynikać? Ciąża bez objawów to zjawisko, które występuje u niewielkiego odsetka kobiet. Polega ono na tym, że mimo że kobieta jest w ciąży, mogą u niej nie wystąpić charakterystyczne objawy, takie jak zanik miesiączki, mdłości czy bolesność piersi. Brak objawów w ciąży może wynikać z kilku czynników, wśród nich wymienia się: • choroby przewlekłe (np. PCOS, czyli zespół policystycznych jajników), • choroby psychiczne (np. schizofrenia), • nieregularny cykl miesiączkowy, • uzależnienie od alkoholu lub substancji psychoaktywnych, • zaburzenia hormonalne (zbyt niski poziom gonadotropiny kosmówkowej), • złą kondycję fizyczną ciężarnej (otyłość). Ciąża bez objawów – czy to oznacza, że płód rozwija się nieprawidłowo? Ciąża bez objawów nie zawsze wiąże się ze stanem zagrożenia dla zdrowia lub życia płodu. Każda kobieta odczuwa bowiem symptomy ciąży w indywidualny sposób. Sytuacja, która może wzbudzić niepokój, to nagły zanik objawów ciąży, które już się wcześniej pojawiły, może to bowiem oznaczać, że doszło do poronienia. Aby sprawdzić, czy wszystko jest w porządku i dziecko rozwija się prawidłowo, konieczna jest wizyta u ginekologa i specjalistyczne badania, np. USG. Ciąża bez objawów – czy to to samo co ciąża pozamaciczna? Ciąża bez objawów może, ale nie musi, świadczyć o ciąży pozamacicznej (ektopowej). Do takiej ciąży dochodzi, gdy zapłodniona komórka jajowa zagnieździ się poza macicą (np. w jajowodzie). Jeśli zaszło podejrzenie ciąży pozamacicznej, by to potwierdzić lub wykluczyć, w pierwszej kolejności wykonuje się test ciążowy, a następnie badanie ginekologiczne, badanie hCG (stężenie hormonu gonadotropiny kosmówkowej) oraz badanie USG. Ciąża nierozpoznana, ciąża wyparta – co oznaczają te pojęcia? Poza ciążą bez objawów, w ginekologii funkcjonuje także takie pojęcie jak ciąża nierozpoznana czy też ciąża wyparta. Oznaczają one sytuację, w której kobieta nie chce przyjąć do wiadomości, że jest w ciąży, co wpływa niekorzystnie na rozpoznanie ciąży. Ciąża wyparta może dotyczyć kobiet w bardzo młodym wieku (nastolatek), kobiet chorujących na choroby psychiczne (np. schizofrenię), a także kobiet, które nadużywają alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych. Wszelkie zmiany hormonalne, które odpowiadają za objawy ciążowe, zachodzą u nich w subtelny sposób, tak, że ciąża może pozostać niewykryta nawet pomimo wykonania testu ciążowego. Przypuszczasz, że jesteś w ciąży, ale brak u Ciebie charakterystycznych objawów? Najlepiej jak najszybciej zgłosić się z tym problemem do lekarza. Specjalistyczne badania, w tym między innymi badanie poziomu gonadotropiny kosmówkowej pomoże Ci rozwiać wątpliwości! Zdjęcie: Artykuł jest chroniony prawami autorskimi. Niedopuszczalne jest zwielokrotnianie, modyfikowanie, publiczne odtwarzanie i / lub udostępnianie Serwisu, jego części, materiałów w nim zamieszczonych i / lub ich części, za wyjątkiem przypadków wskazanych w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa. Data publikacji: 21/04/2020, Data aktualizacji: 09/11/2021

Obawy są w pełni uzasadnione – przyczynami zaburzeń pamięci u młodych kobiet, zwłaszcza gdy rozwijają się one bardzo gwałtownie, mogą być bowiem bardzo poważne choroby. Wśród problemów, które mogą prowadzić do zaburzeń pamięci w młodym wieku, wymieniane są m.in.: zaburzenia hormonalne (takie jak np. niedoczynność Statystycznie jedna na sto kobiet przed 40 rokiem życia zostaje zaskoczona menopauzą! Wiele z nich nie jest na to gotowych, a co więcej dopiero planuje założenie rodziny. Czy przedwczesne wygaśnięcie funkcji jajników uniemożliwia zajście w ciążę? Jakie są przyczyny wczesnej menopauzy, jak się ją diagnozuje i leczy? Odpowiedzi w tekście. Statystycznie jedna na sto kobiet przed 40 rokiem życia zostaje zaskoczona menopauzą! Wiele z nich nie jest na to gotowych, a co więcej dopiero planuje założenie rodziny. Czy przedwczesne wygaśnięcie funkcji jajników uniemożliwia zajście w ciążę? Jakie są przyczyny wczesnej menopauzy, jak się ją diagnozuje i leczy? Odpowiedzi w tekście. Ryzyko związane z odkładaniem ciąży „na później” „Jeszcze mam czas na życie prywatne, małżeństwo i dziecko. Najpierw wykształcenie i praca! Mam dużo czasu” – to kierunek życia coraz częściej wybierany przez współczesne kobiety. Największym zagrożeniem, które wynika z odkładania macierzyństwa na później jest utrata płodności, a tym pozbawienie się szansy na bycie mamą. Dlatego w szczególności ważne jest, aby postępować odpowiedzialnie. Po 30 roku życia płodność kobiety znacząco spada i zmniejsza się prawdopodobieństwo implantacji embrionu. Po 30 roku życia kobiecy organizm produkuje znacznie mniej progesteronu oraz zwiększa się ryzyko wystąpienia przedwczesnej menopauzy. Menopauza to fizjologiczny okres, w którym ustępują krwawienia miesiączkowe i wygasają czynności jajników. Jest ona naturalnym, nieuniknionym etapem życia każdej kobiety. Nierozerwalnie kojarzona jest przez społeczeństwo z metryką sięgającą około 50 roku życia. Niestety! Choć wydaje się to nieprawdopodobne są kobiety, u których występuje menopauza przed 40-tym, a nawet 30-tym rokiem życia. Odkładając decyzję o dziecku na trzecią dekadę życia należy zatem monitorować swoją płodność. Z pewnością jest to forma zabezpieczenia, dzięki której nie będzie za późno, kiedy przyjdzie ten „właściwy moment” na ciążę. Przyczyny przedwczesnej menopauzy Do czynników ryzyka wystąpienia przedwczesnej menopauzy należą poniższe: Czynniki genetyczne i dziedziczne Jeżeli u matki lub starszej siostry stwierdzono przypadek przedwczesnego przekwitania, to automatycznie wzrasta ryzyko wystąpienia wczesnej menopauzy u pacjentki. Nie zostały opublikowane informacje o tym, jaka dokładanie mutacja mogłaby powodować wystąpienie menopauzy o ponad 10 lat wcześniej, ale istnieją dowody sugerujące taką etiologię zmian u niewielkiego odsetka kobiet. Zauważa się, przedwczesna menopauza jest związana z tzw. pionowym wzorem dziedziczenia. Oznacza to, że zarówno matka, jak i babka danej kobiety również przeszły klimakterium znacznie wcześniej. Choroby nowotworowe Lekarze jako przyczynę wskazują głównie na nowotwory jajników oraz metody leczenia przeciwnowotworowego (radio- i chemioterapię), gdyż niszczą bezpowrotnie tkanki, zmieniają DNA, a także wpływają na procesy wewnątrzkomórkowe, uniemożliwiając tym samym zajście prawidłowych reakcji w organizmie i stopniowo prowadząc do jego całkowitego wyniszczenia. Choroby autoimmunologiczne Są one odpowiedzialne za modyfikacje sposobu działania układu dokrewnego, a przede wszystkim mobilizują układ odpornościowy do nadmiernej, nieprawidłowej reakcji zapalnej, która w konsekwencji zaburza zintegrowaną pracę organizmu jako całości. Przykładowe choroby to: choroba Hashimoto, choroba Addisona, cukrzyca typu 1, celiakia, bielactwo, niedokrwistość złośliwa, reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, miastenia Przebyte ginekologiczne zabiegi chirurgiczne Np. usunięcie jajników i histerektomia (usunięcie macicy) w sposób oczywisty uniemożliwiają zarówno dalsze wytwarzanie hormonów płciowych odpowiadających za zdolność do rozrodu jak i „bycie w ciąży” (brak możliwości zagnieżdżenia się zarodka). Ponadto, udowodniono, że do przedwczesnej menopauzy dochodzi u kobiet poddanych długotrwałemu i silnemu stresowi i u pacjentek o niskim statusie społecznym. Badania naukowe traktują także o tym, że za wcześniejsze występowanie objawów menopauzy odpowiada palenie nikotyny oraz błędy dietetyczne. Objawy przedwczesnej menopauzy Zazwyczaj proces wchodzenia w klimakterium zaczyna się od zmiany rytmu miesiączkowania i skróceniu się cyklów miesiączkowych. Obraz kliniczny jest bardzo zróżnicowany, dlatego warto wszystkie nietypowe objawy i niepokojące sprawy omówić z lekarzem. Najczęstsze dolegliwości zwiastujące wystąpienie przedwczesnej menopauzy: Zmiany w cyklu miesiączkowych – krwawienia pojawiające się częściej niż do tej pory oraz takie, które są zbyt skąpe lub bardziej obfite niż zwykle Nadmierne wysuszenie skóry Gwałtowne uderzenia gorąca i towarzyszące im czasem kołatanie serca, zwłaszcza w sytuacjach stresowych Nadmierne pocenie się Wahania nastroju szybkie i nieuzasadnione (np. zmianą diety) tycie – centymetrów przybywa zwłaszcza w okolicach bioder oraz ud kłopoty z zasypianiem Diagnostyka przedwczesnej menopauzy – jakie badania należy wykonać? Najważniejszą rolę w diagnostyce przedwczesnej menopauzy pełni lekarz endokrynologi i ginekolog. W Gyncentrum pacjentki mogą skorzystać z porady ze specjalistą z zakresu endokrynologii ginekologicznej. Wśród badań, zleconych przez lekarza może się znaleźć: USG jamy brzusznej, USG przezpochowowe i cytologia. Pośród badań laboratoryjnych obowiązkową pozycję stanowią badania hormonalne – potwierdzą lub wykluczą one przedwczesne klimakterium. Sprawdza się przede wszystkim poziom hormonów produkowanych przez jajniki (estrogeny, progesteron) i przysadkę mózgową (FSH – folikulotropowy). Badanie stężenia FSH daje informację, czy przysadka mózgowa pobudza odpowiednio jajniki do wydzielania hormonów płciowych. Hormon ten stymuluje pęcherzyki w jajnikach do owulacji i wydzielania estrogenów. Gdy poziom estrogenów spada, przysadka zaczyna wydzielać więcej FSH. Wysokie FSH może więc wskazywać na początek menopauzy. Jeśli okaże się, że poziom progesteronu i estrogenów jest zbyt niski, trzeba będzie rozpocząć leczenie. Hormony płciowe regulując bowiem wiele ważnych funkcji organizmu. Przedwczesne klimakterium groźne dla zdrowia Wczesna menopauza wpływa nie tylko na płodność i cykl miesiączkowy, ale też na pracę całego organizmu. Menopauza wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia osteoporozy, zakrzepicy, skłonności do żylaków. Niski poziom estrogenów powoduje zaburzenia metaboliczne, zwiększone ryzyko chorób układu krążenia (miażdżyca, hipercholesterolemia), infekcji układu moczowo-płciowego. Leczenie przedwczesnej menopauzy Lekarz może zalecić terapię hormonalną, podczas której uzupełnią się niedobory hormonów, na czym skorzystają struktury kostne pacjentki. Leczenie stosuje się do czasu naturalnej menopauzy, gdyż wiąże się to ze znacznym spadkiem umieralności, związanym głównie z chorobami sercowo-naczyniowymi. Co więcej, takie rozwiązanie znacznie poprawia jakość życia. Jednak terapia może wiązać się także ze skutkami ubocznymi. Niestety zwiększa się wówczas ryzyko wystąpienia żylnej choroby zatorowo-zakrzepowej, udaru mózgu i raka piersi (głównie u kobiet po 60. roku życia). Zawsze jednak warto rozważyć wszystkie za i przeciw oraz porozmawiać na temat tej formy leczenia ze swoim ginekologiem. Na ogół uważa się, że każda pacjentka powinna mieć zindywidualizowane podejście zgodne z najlepszą praktyką kliniczną. Większość pań powinna mieć wdrożoną terapię hormonalną, ponieważ przewaga zalet nad wadami jest znacząca, zwłaszcza u młodych kobiet. Mimo to ostateczna decyzja zawsze należy do pacjentki. Wczesna menopauza a szanse na ciążę Odsetek spontanicznych ciąż u tych pacjentek wynosi 1-4,8%. Niedawne badania donoszą, że terapia estrogenowa może skutkować zwiększeniem liczby ciąż, jednak należy wyczekiwać ich potwierdzenia. Dla kobiet, które planują posiadanie dziecka i zareagują odpowiednio wcześniej, dostępnych jest kilka rozwiązań. Pierwszym z nich jest procedura zapłodnienia in vitro, która daje szansę na posiadanie potomstwa nawet po rozpoczęciu menopauzy. Oczywiście na sukces zabiegu wpływa szereg czynników, w tym wiek i zdrowie ogólne. Kolejnym sposobem jest adopcja komórki jajowej, czyli skorzystanie z komórki dawczyń i jest ona dostępna dla par, u których z różnych przyczyn zdrowotnych niemożliwe jest zapłodnienie przy pomocy ich własnego materiału rozrodczego. W takich przypadkach najlepiej jest skonsultować się ze specjalistą w dziedzinie leczenia niepłodności, który oceni nasze szanse i postara się dobrać najlepsze rozwiązanie. Wskazaniem do in vitro z komórką jajową dawczyni jest brak możliwości uzyskania oocytów u pacjentki. Najczęściej są to kobiety z bardzo niską rezerwą jajnikową oraz pacjentki, u których wygasła funkcja jajników w wyniku przedwczesnej menopauzy. U pacjentek w przedwczesnej menopauzie, u których AMH jest nieoznaczalne (wynosi praktycznie 0), nie rozpoczynamy stymulacji celem uzyskania własnych komórek jajowych - mówi dr Dariusz Mercik z Gyncentrum. Istotne jest, aby odkładając decyzję o macierzyństwie na później, podejść do tematu odpowiedzialnie i wcześniej sprawdzić swoje możliwości rozrodcze. Dzięki badaniu AMH możliwe jest sprawdzenie rezerwy jajnikowej kobiety, zaplanowanie momentu rozpoczęcia starań o potomstwo i w razie potrzeby podjęcie terapii zaburzeń płodności. Jeszcze inne jest rozwiązanie dla pacjentek chorujących na nowotwory, których leczenie może doprowadzić do przedwczesnej menopauzy. Mogą one zabezpieczyć swoją płodność poprzez krioprezerwację komórek rozrodczych. Polega ona na zamrożeniu w ciekłym azocie komórek jajowych, także nasienia, a nawet całych zarodków lub fragmentów tkanki jajnikowej, które można przeszczepiać, aby w sposób naturalny zajść w ciążę. Po zakończeniu leczenia onkologicznego można więc rozpocząć starania o dziecko. Jeśli kobieta planuje ciążę po 30-tce, a w wieku 25 lat ma wyniki 40-latki możemy w porę podjąć działania zabezpieczające jej płodność. Jednym z rozwiązań jest pobranie i zamrożenie komórek jajowych, dzięki czemu możliwe jest odłożenie macierzyństwa nawet w sytuacji, kiedy dochodzi do wygaszania funkcji jajników - dodaje dr Dariusz Mercik z Gyncentrum. Przeczytaj również: Planujesz ciążę po 35 roku życia? Musisz wiedzieć, że… oraz In vitro z komórką dawczyni. Wywiad z dr n. med. Dariuszem Mercikiem Podejrzewasz u siebie przedwczesną menopauzę? Bezskutecznie starasz się o dziecko? Skonsultuj się ze specjalistą endokrynologii rozrodu Gyncentrum. Zadzwoń: 32 506 57 77 Napisz: info@ Konsultacja merytoryczna: dr n. med. Dariusz Mercik Ginekolog położnik, endokrynolog Lekarz z ponad 20-letnim doświadczeniem zawodowym. Specjalista w zakresie diagnostyki i leczenia niepłodności oraz endokrynologii rozrodu. Od wielu lat zawodowo związany z Kliniką Leczenia Niepłodności i Diagnostyki Prenatalnej Gyncentrum. Członek polskich i zagranicznych towarzystw ginekologicznych.

1. Nastoletnie matki w Polsce. Powodem braku opieki prenatalnej są zwykle opóźnione testy ciążowe, odmowa lub nawet strach opowiedzenia innym o ciąży.Większość państw posiada wydział zdrowia lub kliniki uniwersyteckie, gdzie opieka prenatalna jest wolna lub tania, a poufność pacjenta jest bardzo ważna, co oznacza, że nikt nie może powiedzieć o ciąży rodzinie nastoletniej matki.

Szacuje się, że ponad 40 procent ciąż jest niezaplanowanych. Znając pierwsze objawy ciąży, można wcześniej zorientować się, że być może doszło do zapłodnienia. Jak rozpoznać ciążę we wczesnym etapie? Kiedy warto wykonać test ciążowy? Spis treści: Kiedy pierwsze objawy ciąży są dostrzegalne? Kiedy dochodzi do zapłodnienia – objawy Jakie są objawy ciąży? Mdłości w ciąży – kiedy się pojawiają? Test ciążowy – kiedy go wykonać? Kiedy pierwsze objawy ciąży są dostrzegalne? Wczesne objawy ciąży mogą być zauważalne już kilkanaście dni po zapłodnieniu. Zmiany fizjologiczne w organizmie przyszłej mamy zachodzą od samego początku ciąży. Pierwsze oznaki mogą być bardzo subiektywne, odczuwane przez każdą kobietę inaczej. Zgaga, zaparcia, większa tkliwość piersi lub zmiany samopoczucia nie dotyczą wszystkich kobiet. U tych mam, u których się pojawiają, mają różne nasilenie i czas trwania. Są też objawy obiektywne, które uważne przyszłe mamy potrafią zaobserwować dość szybko po zapłodnieniu. Wśród nich są zmiany w obrębie szyjki macicy i pochwy. Za pewne rozpoznanie ciąży uznaje się sytuację, kiedy lekarz stwierdza obecność płodu w badaniu USG. Kobiety, które są świadome zmian, zachodzących w organizmie podczas cyklu menstruacyjnego, często są w stanie dosyć szybko zaobserwować pierwsze objawy zapłodnienia. Podwyższona temperatura ciała i zmiany w narządach płciowych pozwalają zazwyczaj w krótkim czasie zorientować się o możliwej ciąży. U większości kobiet, pierwszą oznaką ewentualnego zapłodnienia jest brak miesiączki. Początkowo może być on usprawiedliwiany przez wiele czynników, takich jak chociażby nadmiar stresu, podróże czy zmiana trybu życia. Opóźniająca się miesiączka u kobiet aktywnych seksualnie, z czasem prowadzi do podejrzeń w kierunku ciąży. Pierwsze oznaki ciąży są więc dostrzegalne przez kobiety w różnym czasie. Na pewno jednak dobra znajomość własnego organizmu i świadomość zmian, które mogą wystąpić po zapłodnieniu, wpływa na wcześniejsze zorientowanie się, czy jesteś w ciąży. Kiedy dochodzi do zapłodnienia – objawy Ciąża zaczyna się od momentu połączenia plemnika z komórką jajową. Niezbędna do tego jest owulacja, podczas której dochodzi do uwolnienia komórki jajowej. W trakcie owulacji można odczuwać delikatny ból w podbrzuszu, a także większą ochotę na aktywność seksualną, co pomaga zbliżyć do siebie partnerów. U niektórych kobiet zauważalna jest też poprawa samopoczucia i niewielkie plamienie. Podczas owulacji, śluz staje się bardziej kleisty i rozciągliwy. Temperatura ciała ulega niewielkiemu podwyższeniu. Kobieta, która zna swój organizm i zauważa zmiany, które zachodzą podczas całego cyklu menstruacyjnego, potrafi często dosyć dokładnie określić zakres czasu, w którym mogło dojść do owulacji. Zapłodnienie jest możliwe, kiedy stosunek płciowy ma miejsce krótko przed lub w trakcie owulacji. Plemniki mogą bowiem przetrwać w jajowodzie nawet kilkadziesiąt godzin. Jakie są objawy ciąży? Wczesne objawy ciąży są wynikiem zmian hormonalnych, zachodzących już od momentu zapłodnienia komórki jajowej. Niektóre kobiety odczuwają łagodne oznaki ciąży, a u innych, symptomy związane z poczęciem są bardzo wyraźne. Co zaliczymy do pierwszych objawów ciąży? mdłości, nudności, bolesność i tkliwość piersi, zmęczenie, rozdrażnienie, spadek samopoczucia, wzdęcia, biegunka lub zaparcia, zmiany apetytu, wzrost temperatury ciała, rozpulchnienie szyjki macicy, wzmożone wydzielanie gęstego śluzu Brak miesiączki również może być jednym z pierwszych objawów ciąży. Niektóre kobiety doświadczają plamienia lub krwawienia kilka dni po zapłodnieniu. Może być ono mylone z miesiączką. Plamienie to jest spowodowane zagnieżdżaniem się zarodka w macicy. We wczesnych tygodniach ciąży, charakterystyczne są zmiany w obrębie narządów płciowych, które przynajmniej częściowo można zaobserwować samemu. Rozpulchnienie szyjki macicy, a także zwiększone wydzielanie gęstego śluzu jest naturalnym mechanizmem ochronnym dla rozwijającego się zarodka w macicy. Organizm w ten sposób stara się obronić go przed możliwym zakażeniem. Jednym z wczesnych objawów ciąży jest też zasinienie pochwy. Może być ono jednak dostrzegalne dopiero po koniec pierwszego miesiąca. Ciąża to czas, w którym zachodzące zmiany dotyczą również piersi. Można zauważyć ich większą tkliwość, a czasem nawet bolesność. Powiększanie się gruczołu piersiowego zachodzi dopiero po 2-gim miesiącu ciąży. Objawy ciąży na dość wczesnym etapie mogą dotyczyć przewodu pokarmowego. Zwiększona produkcja estrogenów skutkuje spowolnieniem perystaltyki jelit i wolniejszym opróżnianiem żołądka. Kobiety mogą skarżyć się na uczucie pełności w jamie brzusznej, doświadczać refluksu lub zaparć. Nieprzyjemne pieczenie za mostkiem może zacząć się w pierwszych tygodniach ciąży i utrzymywać aż do jej końca. Zwykle te objawy nasilają się wraz z upływem kolejnych miesięcy. Od wczesnego tygodnia ciąży można zauważyć również zmiany nastroju. Jeśli jesteś w ciąży możesz doświadczyć chwiejności emocjonalnej, rozdrażnienia i niepokoju. U niektórych kobiet pojawiają się zaburzenia snu i problemy z zasypianiem. Już po potwierdzeniu ciąży, zmiany psychologiczne i związany z nimi ogrom emocji może się nasilać. Zupełnie normalnym objawem jest ambiwalencja uczuć, stres i lęk, wiążący się z zachodzącymi to również zmiany w obrębie układu sercowo - naczyniowego. Zwiększająca się objętość krwi i zmieniająca się aktywność mięśnia sercowego może prowadzić do pogorszenia pracy układu krążenia. Zatrzymywanie się wody w organizmie, obrzęki, a w dalszej kolejności również żylaki i hemoroidy to jedne z częstszych problemów, pojawiających się w trakcie ciąży. O ile obrzęki i skłonność do gromadzenia wody mogą ujawnić się już w pierwszym miesiącu ciąży, o tyle żylaki i hemoroidy najczęściej dają o sobie znać w drugiej jej połowie. Niektóre kobiety już na wczesnym etapie po zapłodnieniu skarżą się też na częstsze oddawanie moczu. Nie u każdej przyszłej mamy zmiany dotyczące układu moczowego są odczuwalne w tak początkowym okresie. Nie mniej jednak, jest to objaw, którego doświadcza zdecydowana większość kobiet szczególnie w trzecim trymestrze ciąży. Mdłości w ciąży – kiedy się pojawiają? Poranne nudności to charakterystyczny objaw ciąży. Choć określane są jako "poranne", tak naprawdę mogą wystąpić o dowolnej porze dnia, a nawet utrzymywać się przez znaczną jego większość. Nudności i wymioty najczęściej zaczynają się w okolicach 4-ego tygodnia ciąży. Nie do końca wiadomo co je powoduje. Prawdopodobnie jest to jeden z objawów, związanych ze wzrostem hormonu gonadotropiny kosmówkowej (hCG) w trakcie ciąży. Nudności nie pojawiają się u każdej kobiety, choć doświadcza ich ponad połowa ciężarnych. Bardziej narażone są na nie mamy, które są pierwszy raz w ciąży lub spodziewają się córeczki. Mdłości w ciąży są często nieprzyjemne dla kobiet. Mogą znacząco obniżać komfort życia i zaburzać wykonywanie codziennych czynności. O ile są łagodne, nie są szkodliwe dla rozwijające się płodu. W przypadku jednak bardzo nasilonych dolegliwości lub utrzymujących się gwałtownych wymiotów, powinnaś jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Test ciążowy – kiedy go wykonać? W pierwszych dniach od zapłodnienia raczej nie odczuwa się żadnych dolegliwości. Pierwsze objawy ciąży mogą pojawić się w okresie, w którym powinna pojawić się miesiączka. Jej brak, szczególnie w połączeniu z charakterystycznymi oznakami zapłodnienia, może skłonić do wykonania testu ciążowego. Kiedy wykonać taki test? Najlepiej w dniu, w którym miała pojawić się miesiączka. Wykonanie testu ciążowego wcześniej niż po upływie 10 dni od zapłodnienia może dać wynik fałszywie negatywny. Ciąża wiąże się ze wzrostem poziomu licznych hormonów. Jednym z nich jest hormon hCG, którego ilość intensywnie rośnie od momentu zagnieżdżenia się zarodka w ścianie macicy. Poziom tego hormonu musi być na tyle duży, aby został wykryty w domowym teście ciążowym. Jeśli test przeprowadzony jest zgodnie z zaleceniami producenta, w pierwszym dniu spodziewanej miesiączki, jego wiarygodność sięga niespełna 100%. Testy ciążowe są niezwykle popularne. Stanowią jedne z najczęściej wykonywanych badań, które można przeprowadzić samodzielnie w domu. Są wygodne w użyciu i pozwalają szybko poznać wynik. Testy ciążowe płytkowe i strumieniowe różnią się wyglądem i sposobem jego przeprowadzenia. Płytkowy test ciążowy wymaga pobrania próbki moczu do pojemniczka. Za pomocą pipety, należy przenieść kilka kropli moczu na specjalne miejsce na płytce testowej. Strumieniowy test ciążowy umożliwia bezpośrednie umieszczenie jego końcówki pod strumieniem moczu. Wynik testu ciążowego jest pozytywny, jeśli zarówno w okienku kontrolnym, jak i okienku testowym ukaże się kreska. Linie te mogą różnić się między sobą intensywnością koloru. Ich obecność potwierdza ciążę. Kiedy udać się do lekarza po wykonaniu testu ciążowego? Zdrowe przyszłe mamy powinny umówić się na pierwszą wizytę, związaną z ciążą, w 2-4 tygodniu po dacie spodziewanej miesiączki. Pamiętaj jednak, że jeśli cierpisz na choroby przewlekłe lub miałaś za sobą poronienie, warto skontaktować się z lekarzem wcześniej. Może być konieczne ustalenie odpowiedniego leczenia lub zmiana obecnego schematu, aby jak najlepiej zadbać o rozwój i zdrowie twojego dziecka. Ciąża w każdym przypadku może wyglądać inaczej. U jednej mamy objawów zapłodnienia będzie więcej, u innej będzie ich mniej lub będą miały inne nasilenie. Znając pierwsze objawy ciąży możesz wcześniej zorientować się, że jesteś w ciąży i wprowadzić odpowiednie zmiany do trybu życia, które są korzystne zarówno dla ciebie, jak i dla rozwijającego się malucha. Dominika Pagacz-Tokarek Autor artykułu Nazywam się Dominika Pagacz-Tokarek. Bycie farmaceutą to dla mnie nie tylko zawód, ale przede wszystkim możliwość niesienia pomocy innym w zakresie zdrowia. Aby robić to coraz lepiej, ciągle się uczę i doszkalam. W wolnym czasie czytam książki i układam puzzle. Lubię też aktywnie spędzać czas w gronie rodzinnym. Bibliografia: Festin M., Nausea and vomiting in early pregnancy, BMJ Clin Evid. 2009;2009:1405. Published 2009 Jun 3. Gnoth C. Johnson S., Strips of Hope: Accuracy of Home Pregnancy Tests and New Developments. Geburtshilfe Frauenheilkd, 2014;74(7):661-669. doi: Uwaga, artykuł nie stanowi porady medycznej, ani opinii farmaceuty lub dietetyka dostosowanej do indywidualnej sytuacji pytającego. Uzyskane informacje stanowią jedynie generalne zalecenia, które nie mogą stanowić wyłącznej podstawy do stosowania określonej terapii, zmiany nawyków, dawkowania produktów leczniczych, itp. Przed podjęciem jakichkolwiek działań mających wpływ na życie, zdrowie lub samopoczucie należy skontaktować się z lekarzem lub innym specjalistą, w celu otrzymania zindywidualizowanej porady. Masz pytania? Napisz po bezpłatną poradę: farmaceuta@

To też może Cię zainteresować: Uderzenia gorąca w młodym wieku – przyczyny. Niedobór estrogenów – objawy. Wyróżnia się tzw. zespół klimakteryczny, który związany jest z przekwitaniem. W takim okresie życia u kobiety mogą pojawić się np. dolegliwości somatyczne czy naczynioruchowe.

Jakie mogą być komplikacje, jeśli dziewczyna ma dopiero 16 lat i jest w ciąży, a termin porodu ma 27 czerwca, to kiedy mogła zajść ciążę? Ciąża młodej mamyJakie mogą być komplikacje, jeśli dziewczyna ma dopiero 16 lat i jest w ciąży, a termin porodu ma 27 czerwca, to kiedy mogła zajść w ciążę? Proszę o odpowiedź. amor2201 Przypuszczalnie pierwszy dzień ostatniej miesiączki to był a do zapłodnienia mogło dojść po około 2 tygodniach (od pierwszego dnia ostatniej miesiączki). Tzn. około (na karcie ciąży jest wpisana data ostatniej miesiączki – do niej proszę dodać dwa tygodnie i wyjdzie dzień zajścia w ciążę).Komplikacje niekoniecznie muszą wystąpić - ale wiek poniżej 18 lat może prowadzić do porodu przedwczesnego, czyli takiego, który odbywa się przed 36. tygodniem ciąży. Często młode przyszłe matki palą papierosy, a to może prowadzić do hipotrofii płodu (tzn. zahamowania wewnątrzmacicznego wzrostu płodu) lub wad serca. Zdarza się, że młode dziewczyny nie potrafią współpracować z położnymi podczas porodu - tzn. nie chcą przeć wtedy, kiedy powinno się to robić itp., dlatego warto zapisać się do szkoły rodzenia lub spotykać się z osobą, która objaśni, na czym polega parcie. Jest to sytuacja nowa i często przerażająca dla 16-letniej dziewczyny. Życie przewraca się do góry nogami - nowy rytm życia z dzieckiem itd. Warto też, aby z młodą mamą był ktoś na sali porodowej - czy to mama, przyjaciółka, partner itd., a także w pierwszych dniach po porodzie (pomóc w pielęgnacji, karmieniu itd. bo zdarza się, że młode mamy cierpią na zespół baby blues - smutki macierzyńskie). Należy zadbać o właściwą dietę młodej ciężarnej - bo często w przypadku młodych dziewczyn dieta nie zawiera wszystkich niezbędnych składników odżywczych - owoce, warzywa, witaminy, kwas foliowy (bardzo ważny - przyjmować w tabletkach zwłaszcza do 12. tygodnia ciąży), unikanie kofeiny, mocnej herbaty. Najważniejsze, aby chodzić na regularne kontrole do lekarza ginekologa i stosować się do jego zaleceń. Pozdrawiam serdecznieCelina Fręczko, położna Najlepsze Promocje i Wyprzedaże REKLAMA

To infekcja bakteryjna dotykająca kobiet w wieku rozrodczym, której objawy obejmują odczuwanie bólu w obszarze miednicy, w czasie stosunku, miesiączkowania czy oddawania moczu. Torbiele na jajnikach. Mimo że do powstania torbieli może dojść na skutek endometriozy, ich występowanie nie jest jednoznacznym wskazaniem choroby.

Zespół Ehlersa i Danlosa to grupa chorób, które różnią się obrazem klinicznym. Ich przyczyną są mutacje genów odpowiadających za syntezę kolagenu i innych składników tkanki łącznej. W zależności od mutacji występującej u pacjenta dominują objawy ze strony określonego układu, na przykład skóry, układu mięśniowo-szkieletowego czy krwionośnego. Zespół Ehlersa i Danlosa – na czym polega?Zespoły Ehlersa i Danlosa to grupa 13 zespołów genetycznych, w których przebiegu dochodzi do zaburzeń syntezy kolagenu i innych składników tkanki łącznej, zaburzeń metabolicznych, a w konsekwencji do defektów budowy i funkcji tkanki łącznej. Poszczególne zespoły różnią się między sobą mutacją, która je wywołuje oraz typem zaburzeń tkanki łącznej będącym jej konsekwencją, a także obrazem klinicznym. Sposób dziedziczenia również nie jest identyczny we wszystkich zespołach Ehlersa i Danlosa – niektóre dziedziczone są w sposób autosomalny dominujący, inne autosomalny recesywny, a ponadto niekiedy mutacje powstają spontanicznie i choroba występuje u członka rodziny, u której we wcześniejszych pokoleniach jej nie obserwowano. Najczęściej występującym zespołem jest Zespół Ehlersa i Danlosa z nadmierną ruchomością stawów – dotyczy 1 przypadku na 10 000 urodzeń. Natomiast najcięższym jest Zespół Ehlersa i Danlosa naczyniowy. Zespół Ehlersa i Danlosa – objawyObjawy występujące w poszczególnych zespołach są różne. Najbardziej typowymi symptomami dla całej grupy zespołów są te dotyczące stawów (nadmierna ruchomość), skóry (zwiększona rozciągliwość) i naczyń krwionośnych (delikatność i kruchość ścian). Jednak lista możliwych objawów jest o wiele dłuższa. W zespole Ehlersa i Danlosa mogą występować następujące zaburzenia: nadmierna ruchomość stawów – może wystąpić już u noworodków, np. jako wrodzone podwichnięcie stawu biodrowego, a w dorosłym życiu może prowadzić do częstszego występowania choroby zwyrodnieniowej stawów; zaburzenia skóry – w przypadku zespołu Ehlersa i Danlosa jest ona nie tylko nadmiernie rozciągliwa, ale także delikatna, cienka i czasami określana jako przezroczysta, a ponadto łatwo ulega uszkodzeniom; dłonie i stopy mają charakterystyczny „starczy” wygląd ze względu na głębokie bruzdy obecne już w młodym wieku; kruchość ścian naczyń krwionośnych – jest przyczyną licznych zaburzeń: od łatwego siniaczenia, poprzez wczesne powstawanie żylaków kończyn dolnych, aż po występowanie wad zastawek serca, tworzenie się tętniaków, zagrażające życiu rozwarstwienia i pęknięcia ścian naczyń czy pęknięcia wspomnianych tętniaków; obniżenie napięcia mięśniowego, zaniki mięśniowe, przykurcze w stawach, niekiedy pęknięcia ścięgien lub samych mięśni; przewlekłe bóle dotyczące układu kostno-stawowego; zniekształcenia w obrębie układu kostnego – zarówno szkieletu osiowego (dotyczące kręgosłupa (skolioza, kifoskolioza), klatki piersiowej i kości czaszki), jak i obwodowego – szczególnie w obrębie stóp i palców rąk; zaburzenia metabolizmu tkanki kostnej – skutkują wczesną osteopenią i osteoporozą, a co za tym idzie zwiększonym ryzykiem złamań niskoenergetycznych; u dzieci opóźnienie rozwoju ruchowego i wzrostu; zaburzenia struktury narządów wewnętrznych – wynikają z kruchości tkanek; skutkują zwiększoną tendencją do powstawania uchyłków ( w esicy czy pęcherzu moczowym) oraz wzrostem ryzyka pęknięcia narządów, np. macicy w czasie ciąży; osłabienie ścian jamy brzusznej oraz dna miednicy i zwiększone ryzyko powstawania przepuklin czy wypadania narządu rodnego u kobiet; liczne zaburzenia narządu wzroku – od ciężkich wad wzroku wynikających z zaburzeń refrakcji, obecności zeza, poprzez wady budowy twardówki i rogówki oraz zwiększone ryzyko odwarstwienia siatkówki, po możliwe pęknięcie gałki ocznej; zaburzenia narządu słuchu – również całkowita głuchota; wady wrodzone podniebienia i zębów; wczesne i ciężkie choroby przyzębia – mogą prowadzić do utraty uzębienia. Zespół Ehlersa i Danlosa – jak się go rozpoznaje?Podejrzenie zespołu Ehlersa i Danlosa wysuwa się na podstawie kryteriów klinicznych choroby. Do potwierdzenia rozpoznania konieczne jest wykonanie badania genetycznego i identyfikacji mutacji. Wyjątkiem jest EDS z nadmierną ruchomością stawów, który rozpoznaje się jedynie za pomocą kryteriów klinicznych. Jako badania pomocnicze zastosowanie znajdują badania obrazowe (rentgenowskie, tomografia komputerowa, ultrasonografia czy badanie echokardiograficzne) oraz badanie okulistyczne, laryngologiczne, stomatologiczne i wiele innych, ukierunkowanych na diagnostykę lub kontrolę zmian występujących w konkretnych układach i narządach. Zespół Ehlersa i Danlosa – leczenieZespół Ehlersa i Danlosa jest przyczyną zmian dotykających licznych narządów i układów. W związku z tym liczba i rodzaj interwencji terapeutycznych, jakie mogą okazać się konieczne, jest bardzo długa i dotyczy wielu specjalności lekarskich i lekarsko-dentystycznych, np.: w przypadku nadmiernej ruchomości stawów istotnym działaniem jest fizjoterapia, głównie kinezyterapia ukierunkowana na zwiększenie siły mięśni, która pomaga w stabilizacji stawów; niekiedy należy zastosować zaopatrzenia ortopedyczne ułatwiające poruszanie się, a w najcięższych przypadkach konieczna jest operacja ortopedyczna; gdy u pacjenta występują osteoporoza i patologiczne złamania, stosuje się leki przeciwosteoporotyczne; w przewlekłym bólu podaje się leki przeciwbólowe i przeciwzapalne; w przypadku zmian obejmujących układ sercowo-naczyniowy konieczne mogą okazać się interwencje kardiochirurgiczne lub z zakresu chirurgii naczyniowej ratujące życie. Każdy pacjent ze stwierdzonym Zespołem Ehlersa i Danlosa w zależności od typu musi pozostawać pod opieką specjalistów, poddawać się kontroli stanu zdrowia w zalecanym przez nich harmonogramie oraz dostosowywać swą życiową aktywność do stanu organizmu, np. unikać sportów kontaktowych, dźwigania ciężarów, ściśle kontrolować ciśnienie tętnicze krwi ze względu na możliwość rozwoju tętniaka oraz pęknięcia tętnicy. Przeczytaj również:Problemy ze stawami – co suplementować?

Brodawczak ludzki: objawy, leczenie i znaczenie w ciąży. Brodawki narządów płciowych i odbytu to objaw zakażenia wirusem HPV, czyli wirusem brodawczaka ludzkiego. Jeśli typ wirusa nie powoduje złośliwych zmian nowotworowych, nie jest przeszkodą dla kobiet planujących zajście w ciążę. Wirus HPV manifestuje się przeważnie u kobiet.

Ciąża po aborcji jest możliwa? Na to pytanie próbują sobie odpowiedzieć kobiety, które przerwały ciążę, a w niedługim czasie po zabiegu aborcyjnym pragną mieć dziecko i założyć rodzinę. Decyzja o urodzeniu maluszka po usunięciu ciąży wymaga zastanowienia. Dla wielu kobiet jest przeżyciem wymagającym psychicznego przełamania swoich obaw i negatywnych myśli. Aborcja w Polsce jest legalna jedynie w trzech przypadkach. Nie może być traktowana jako forma antykoncepcji. spis treści 1. Czy ciąża po aborcji jest możliwa? 2. Konsekwencje aborcji 3. Symptomy ciąży po dokonaniu aborcji 1. Czy ciąża po aborcji jest możliwa? Kiedy dziewczęta stają się kobietami, podaje się im do wiadomości wiele mądrości życiowych i złotych myśli na temat tego, co powinny, a czego nie, dla zachowania zdrowia. Jednak to, co zrobią w przyszłości i z jakimi kobiecymi problemami będą się borykać, jest nie do przewidzenia w wieku nastu lat. Jednym z trudnych tematów jest usunięcie ciąży oraz możliwość zajścia w ciążę po aborcji. Zobacz film: "Jakie badania należy wykonać w ciąży?" Komentarze dotyczące ciąży po aborcji są dość kontrowersyjne, tak jak sam temat. Często spotykane jest stwierdzenie, że usuwanie ciąży w młodym wieku lub w czasie pierwszego poczęcia dziecka może skutkować niemożnością zajścia w ciążę w późniejszym czasie. Czy to prawda? Po aborcji płodność wraca od razu. Odradza się jednak podejmowanie współżycia bez zabezpieczenia przed wystąpieniem pierwszej miesiączki. Trudno określić, kiedy ona wystąpi. Zależy to od tego, jak zaawansowana była ciąża i od czynników indywidualnych. Zazwyczaj wskazane jest odczekać 2-3 cykle przed podjęciem starań o kolejną ciążę. 2. Konsekwencje aborcji Kobiety, które miały wykonany zabieg aborcyjny, zachodziły później w ciążę i rodziły zdrowe dzieci. Ciąża po aborcji jest możliwa, kiedy kobieta na nowo zacznie mieć cykle owulacyjne. Istnieją medycznie udowodnione przypadki zajścia w ciążę w niedługim czasie po zabiegu aborcyjnym, jeszcze zanim wystąpiła normalna miesiączka po aborcji. Kobieta może mieć bowiem płodny cykl owulacyjny i uwalniać komórkę jajową już w ciągu dwóch tygodni po zabiegu, ale menstruacja po aborcji pojawia się zwykle po czterech tygodniach, a czasami po sześciotygodniowym okresie od usunięcia ciąży. W związku z tym szanse na zajście w ciążę po aborcji są duże. 3. Symptomy ciąży po dokonaniu aborcji Udokumentowane są tylko nieliczne przypadki, kiedy po zabiegu aborcyjnym ciąża nie była z powodzeniem zakończona. Oznaki ciąży po aborcji mogą obejmować uczucie mdłości, bolesność piersi, zawroty głowy i inne typowe dolegliwości ciążowe. Jeśli usuwanie ciąży zostało przeprowadzone właściwie pod względem medycznym, a kobieta mimo to odczuwa niepokojące objawy, powinna wykonać w domu test ciążowy płytkowy i poczekać na wynik. Wynik testu ciążowego nie daje jednak stuprocentowej pewności, ponieważ zależy od tego, na jakim etapie zaawansowania ciąży została wykonana aborcja. Im późniejszy tydzień ciąży, w którym dokonano aborcji, tym więcej czasu potrzebuje organizm, zanim zacznie normalnie funkcjonować i pozbywać się hormonów ciążowych uwolnionych w ciele. To może skutkować pozytywnym wynikiem testu, nawet po przerwaniu ciąży. Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Monika Łapczyńska Położna, fizjoterapeuta, instruktorka szkoły rodzenia, masażystka I stopnia, instruktor rekreacji ruchowej, absolwentka Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego.

Mimo to nadal uważasz, że ciąża w tak młodym wieku była twoją świadomą decyzją? Na tyle świadomą, ile to możliwe mając jeszcze rozum dziecka. Nie była przecież wpadką, bo to nie tak, że uprawiałam seks i przez przypadek chłopak mnie zapłodnił. Zaczęłam to robić właśnie po to, żeby zajść w ciążę.

Na raka żołądka częściej chorują mężczyźni, jednak wyróżnia się typ nowotworu, który zwykle występuje u młodych kobiet. To rak żołądka typu rozlanego w młodym wieku, w przypadku którego rokowania są niekorzystne. Średni czas oczekiwania na badanie histopatologiczne wynosi 4 tygodnie. To bardzo długo - ocenia ekspert. ^{W średniowieczu, kobiety rodziły dzieci w bardzo młodym wieku. Księżna śląska Jadwiga urodziła pierwsze dziecko, gdy miała zaledwie 13 lat. W sumie została mamą siedmiorga dzieci. Gdy miała 30 lat złożyła wraz z Henrykiem Brodatym śluby czystości. Sugeruje się, że to dzięki temu dożyła sędziwego wieku.}

Mroczki przed oczami: guz wewnątrzgałkowy. Rozrastający się guz naciska na naczynia w gałce ocznej, zwiększając tym samym ciśnienie wewnątrzgałkowe, które może uszkodzić nerw wzrokowy. Objawy współtowarzyszące: osoba chora na raka oka zazwyczaj zmaga się również z utratą ostrości wzroku i bólem oka.

Ryzyko powikłań. Warto także uświadomić sobie, że ciąża po 45 roku życia wiąże się ze znacznym ryzykiem powikłań ciążowych – aż 90 % kończy się poronieniem. Zwiększa się także prawdopodobieństwo wystąpienia wad genetycznych. Dlatego dojrzałe kobiety w ciąży są pod szczególną opieką lekarza i powinny wykonywać

W wieku 30-35 lat o około 15-20%, a w ciągu następnej dekady (do 45. roku życia) o 50-95%. Suche dane statystyczne, trudno jednak uznać za odpowiedź na często zadawane pytanie, do jakiego wieku można zajść w ciążę. Kwestia płodności to jedno, ale decydując się na późne macierzyństwo – czy będzie to pierwsze, czy kolejne

Objawy nadciśnienia: ucisk w głowie – pojawia się okazjonalnie i zwykle ma charakter tępego bólu głowy. zawroty głowy. zmęczenie. krwawienie z nosa. zaburzenia snu. nerwowość. dolegliwości serca – przy nadciśnieniu odczuwa się wyraźne łomotanie serca, uczucie ucisku lub ciasnoty w jego okolicy. duszność.

Objawy takie jak ustanie miesiączki, tkliwość piersi i huśtawki nastroju mogą świadczyć o menopauzie, ale również o ciąży. Czy jest szansa na ciążę w trakcie przekwitania? Czy istnieje możliwość zapłodnienia mimo wygaśnięcia funkcji jajników?

Niestety, coraz częściej zdarza się, że Alzheimer rozwija się u ludzi w młodym wieku, co prawdopodobnie ma podłoże genetyczne. Na wstępnym etapie rozwoju objawy choroby łatwo jest przegapić, bowiem mogą pojawić się już u 30-latków i zwykle myślimy, że to tylko wynik stresu.

Można w znacznym stopniu zahamować jej rozwój i łagodzić symptomy, jednak nie można jej całkowicie zatrzymać. W leczeniu demencji objawy łagodzi się na dwa sposoby: farmakologicznie – stosując leki, m.in. leki poprawiające sprawność intelektualną oraz leki wpływające na zachowanie, łagodzące takie objawy, jak: niepokój

U potomstwa mogą pojawić się zaburzenia zachowania i rozwoju oraz większe ryzyko depresji w młodym wieku. Fot. pixabay.com . Nawet jedna piąta kobiet doświadcza objawów depresji w trakcie ciąży - zwracają uwagę autorzy nowej pracy opublikowanej w piśmie „Journal of Neuroscience”. Niestety, niewiele wiadomo o tym, jak taki stan

^{Zanik kory mózgowej jest typowy dla schorzeń neurodegeneracyjnych. Zaniki korowe u starszych osób wynikają z fizjologicznego starzenia się organizmu, jednak u ludzi młodych mogą wskazywać na patologiczne zaburzenia funkcji mózgu. Przyczyną jest m.in. udar, uraz głowy czy choroba Parkinsona. Objawy zaniku kory mózgowej obejmują} 6,059 likes. angie_faithh. 🤍 #youngmom. View all 53 comments. Add a comment Internauci kibicują młodej mamie, co nie znaczy, że Angie nie spotyka się także z krytyką. Niektórzy ludzie sugerują, że posiadanie czwórki dzieci w tak młodym wieku musi być "okropne". Influencerka pokazuje, że wcale tak nie jest i podkreśla, że LhPrZ8.